یک‌صد مین سالگرد جنبش ملی ترکمن صحرا گرامی باد
ملت ترکمن از اواخر قرن نوزده تا ربع اول قرن بیستم برای رهایی از ظلم و تعدی سیاست های استعماری و بویژه پس از آنکه سرزمینش در سال ۱۸۸۱ میلادی بر اساس قرارداد ننگین آخال به دو قسمت شمالی و جنوبی بین روسیه تزاری و دولت قاجار تقسیم شد ، گام در مسیر مبارزات رهایی بخش و ازادیخواهانه گذاشت .
در نتیجه انقلاب اکتبر روسیه در سال ۱۹۱۷ و بر اساس نظم نوین جهانی بر آمده از جنگ جهانی اول ، بخش شمالی سرزمین ترکمن در سال ۱۹۲۴ تحت رهبری فرزند فرزانه ملت ترکمن غایغیسئز آتابایف صاحب دولت ملی در چارچوب اتحاد جماهیر شوروی شد، که هم اکنون جمهوری ترکمنستان نام دارد. اما در همین ایام مطالبات ترکمن های جنوبی در ایران تحت رهبری عثمان اخوند (رهبر برگزیده قورولتای ترکمن- کنگره -۲ ماه مه ۱۹۲۴ ) توسط رضا خان وزیر جنگ و نخست وزیر وقت ایران ، کاملا رد و جواب هر گونه مذاکره یا با تسلیم بی چون و چرا و یا با تهدید لشکر کشی به ترکمن صحرا مواجه گردید.
ترکمنها خواستار برسمیت شناخته شدن حکومت برگزیده مردم ترکمن و پایان دادن به ظلم و باج گیری والیان استر آباد ، خراسان و دولت مرکزی بودند.
مذاکرات مکرر بین نمایندگان نظامی دولت رضاخان و ترکمنها به بن بست رسید و رهبران ترکمن تصمیم به مقاومت و دفاع از حق حاکمیت ملی و سرزمینی گرفتند و در یک نبرد نابرابر که نزدیک به یک سال دوام یافت با قساوت تمام با ادوات و سلاح های نظامی که انگلیسی ها در اختیارحکومت وقت گذاشته بودند سرکوب شدند.
آوازه جنبش آزادی خواهانه و مقاومت قهرمانانه در برابر یورش و کشتار قشون رضا شاه از نسلی به نسل دیگر ترکمن انتقال یافت. جنبش و مقاومتی که بنیان‌های فکری و سیاسی ملی از طریق ایجاد حکومت ملی – منطقه ای را بنا نهاد و دراندیشه نسل هایی که حماسه شوراهای ترکمن صحرا را در سال ۱۳۵۸ آفریدند ، تولدی نوین یافت.
شورای همبستگی ترکمن صحرا ضمن گرامیداشت صدمین سالگرد این جنبش ملی بر این عقیده است که ادامه جنبش های اجتماعی – سیاسی زمانی می‌توانند به پیروزی فرا رویند که از آنها به افتخار یاد شوند و ازطریق نقد و بررسی ، تجربیات حاصله چراغ راه آینده گردند .
یکی از اقدامات برجسته رهبران این جنبش ، تامین انسجام و اتحاد عمل جهت پیشبرد مبارزه ای مستمر برای دستیابی به حقوق ملی بود که تداوم آن را در شرایط کنونی توسط کنشگران سیاسی و مدنی ترکمن صحرا بر علیه سیاست اقلیت سازی و اسیمیلاتسیون ملت ترکمن و برای تعیین سرنوشت خویش در ایران سکولار – دمکراتیک ، غیر متمرکز و عاری از تبعیض شاهد هستیم. تحریم گسترده و بی نظیر انتخابات فرمایشی مجلس دوازدهم در دور اول و بویژه در دور دوم شهرستان گنبد کاووس که مرکز ترکمن صحرا محسوب می‌شود، نشانگر ادامه مبارزه ای مدنی و پیگیر می باشد.
بنیانگذاران این جنبش حماسی با تشکیل قورولتای و تعیین رهبری قائم به ذات به ضرورت های تاریخی اندوره پاسخی شایسته داده اند . ما امیدواریم که فعالین سیاسی و مدنی ترکمن صحرا درداخل و خارج کشور این تجربه گرانبها را در سرلوحه وظایف کنونی خود قرار داده و گام های عملی در این مسیر بردارند.
یادشان گرامی ، راهشان پردوام !
شورای همبستگی ترکمن صحرا
۲۰/۰۵/۲۰۲۴